چرا این اتفاق میوفته؟
چون توی دنیای امروزی به دست آوردن دوپامین خیلی راحته، فقط کافیه گوشی‌ت رو روشن کنی!
اما از اونجایی که این نوع دوپامین طبیعی نیست، یجورایی بهش اعتیاد پیدا می‌کنی و هر بار برای به دست آوردن بیشترش، وقت بیشتری می‌ذاری و درنهایت نه حالت خوب میشه، نه به کارهات می‌رسی؛
اگه این مشکل تو هم هست، این سه تا کار رو انجام بده:
۱. اول از همه، چیزایی که تحریکت می‌کنن و
حواست رو پرت می‌کنن شناسایی کن.
این مورد برای هرکسی می‌تونه متفاوت باشه،
اما غالبا بعضی موارد مشترک هستن، مثل علاقه‌ی افراطی به تماشای تلویزیون، اسکرول کردن توی شبکه‌های مجازی و … .
هر چیزی که بهت احساس لذت راحت و غیرطبیعی میدن رو شناسایی کن و لیستشون کن.
۲. لذت رو به تاخیر بنداز.
به محض اینکه یکم خسته شدی، سر خودت رو با لذت‌های آماده‌ای که توی لیست قبل آماده کردی گرم نکن، فقط وقتی به خودت پاداش بده که در ازاش کاری رو به انجام رسونده باشی. استمرار توی این تمرین باعث افزایش خودکنترلی و صبوریت میشه.
۳. با انجام دادن کارهای ناخوشایند و سخت، دوپامین واقعی و طولانی مدت به دست بیار.
این کار می‌تونه دوش گرفتن با آب سرد باشه یا ورزش کردن جوری که ضربان قلبت تندتر بشه، البته قبلش مطمئن شو که انجامشون بهت ضرری نمی‌رسونه.
درنهایت یادت باشه که غرق شدن توی لذت‌هایی که به راحتی به دست میان، فقط خوشحال بودنت رو کوتاه‌تر و سخت‌تر می‌کنه. پس کنترلشون کن.
